قهوهخانه محلهمان گرچه این روزها پر رفتوآمد شده اما عجیب ساکت و آرام است. هرکس که وارد میشود، بیسلام و بیصدا پشت میز مینشیند و به قلقل قلیان خودش خیره میماند.
تنها صدای سوختن زغالها و تنباکوها است که جرئت شکستن این سکوت را دارد.
تنها صدای سوختن میآید.
نوشته شده توسط
حامد عبداللهی سفیدان
88/4/4:: 7:41 عصر
|
() نظر
